พวกคุณเคยคิดถึงซุปหม้อโปรดที่ถึงขนาดต้องทิ้งจักรยาน ทิ้งแม้กระทั่งพวกพ้องร่วมรบในสมรภูมปืนอัดลม เมื่อยามได้กลิ่นกันมั๊ย? คิดย้อนกลับไปในวัยนั้นก็อดสงสัยไม่ได้ว่า แม่ทำของอร่อยอย่างงั้นได้ยังไงวะ หรือตอนเด็กเราวิ่งเล่นจนหิวไปเอง ฮ่าๆ สำหรับผม ผมว่ามันอร่อยจนไม่มีอารมณ์เล่นต่อล่ะนะ
เมนูในตำนานที่ผมคุ้นเคยมีสองสามอย่างเท่านั้น ไม่ได้หรูหราทำยากหรือใช้วัตถุดิบหายากที่ไหน มันคือ ซุปเนื้อใส่มันฝรั่งใส่หอมแดงใส่มะเขือเทศใส่ข่าใส่ตะใคร้ ชื่อยาวชิบหาย แต่อร่อยสาดด
จนกระทั่งโตเป็นควายขึ้นมาจนบัดนี้ ผ่านร้านอาหารมาก็เยอะอยู่ ทำไมหาไอ้ต้มคล้ายๆแบบนี้ที่อร่อยใกล้เคียงยังไม่ได้เลยวะ
วันสงกรานต์นี้แหละเป็นโอกาสที่จะขโมยสูตรอาหารเก่าแก่ลึกลับจากแม่ให้ได้ เพื่อเป็นประโยชน์ต่อมวลมนุษยชาติต่อไป ผมหลอกล่อถามสูตรอยู่นานจนจับใจความได้ว่า
"ใส่มันไปทุกอย่างน่ะแหละ ปิดฝา แล้วเดี๋ยวค่อยปรุง"
No comments:
Post a Comment